Chruściki źródeł Polski
Chruściki źródeł Polski
Prof. Stanisław Czachorowski
Europejskie ostoje entomofauny – chruściki (Trichoptera) obszarów chronionych Europy Środkowej i Wschodniej
Europejskie ostoje entomofauny – chruściki (Trichoptera) obszarów chronionych Europy Środkowej i Wschodniej
STANISŁAW CZACHOROWSKI 1, GIEDRE VISINSKIENE 2, AKOS UHERKOVICH 3, PAVEL CHOJKA 4, MARTINS KALNINS 5, MIKHAIL MOROZ 6, PETER NEU 7, THOMAS PITSCH 8, VLADIMIR D. IVANOV 9, ROMAN GODUŃKO 10, LUJZA UJVAROSI 11
W Europie występuje ponad 900 gatunków chruścików (BOTOSANEANU, MALICKY 1978). Raczej nie opisuje się już nowych gatunków dla nauki, częściej natomiast dokonuje się rewizji powołując lub likwidując podgatunki. Główny nurt zainteresowań ostatnich lat dotyczy opracowywania krajowych list gatunków (np. CHVOJKA, NOVÁK 2001; CZACHOROWSKI 1997; CZACHOROWSKI, PRISHCHEPCHIK 1998; KLIMA i in. 1994; ROBERT w przyg.; SZCZĘSNY 1991)
Chruściki (Trichoptera)
Chruściki (Trichoptera)
BRONISŁAW SZCZĘSNY
HISTORIA BADAN ´
Pierwsze informacje o chruścikach Pieninach są, jednocześmie nie pierwszymi dla całych Karpat i pochodza z 1865 r. Podał je Maksymilian Nowicki w pracy pt. „Insecta Haliciae Musei Dzieduszyckiani”, wymieniając sześć gatunków chruścików zebranych w Pieninach i oznaczonych przez znakomitego ówczesnego znawcę ˛ tej grupy owadów F. Brauera z Wiednia. Okazy te zdeponowano w Muzeum Dzieduszyckich we Lwowie. O gatunkach tych wspomina także Dziędzielewicz (1867), który oznaczył materiały chruścików zebrane przez Nowickiego w Pieninach podczas następnej jego wyprawy (Nowicki 1870).
Struktura Pokarmu Pstrąga Potokowego Salmo Trutta M. Fario L. W Potoku Wołosaty (Bieszczady Zachodnie)
Struktura Pokarmu Pstrąga Potokowego Salmo Trutta M. Fario L. W Potoku Wołosaty (Bieszczady Zachodnie)
Temat diety ryb pojawia się w wielu opracowaniach (Allan 1981; McLennan i Macmillan 1984; Lobon – Cervia i Fitzmaurice 1988; Backiel i Horoszewicz 1990; Penczak i in. 1993; Oscoz 2005). Dla większości ryb ze środowisk wód płynących pokarmem są bezkręgowce denne (Allan 1998). Niektóre gatunki po osiągnięciu odpowiednich rozmiarów ciała stają się rybożerne (Forseth i Jonsson 1994; Brylińska 2000). Natomiast roślinożerność wśród ryb występuje znacznie rzadziej (Allan 1998). Pstrąg potokowy Salmo trutta m. fario L. jest gatunkiem dominującym w ichtiofaunie górnych odcinków potoków górskich, uznawanym za kluczowy w wodach bieszczadzkich (Głowaciński 1994).
