Ichtiofauna Sanu( Stanisław Cios 2017)
Ichtiofauna Sanu( Stanisław Cios 2017)
Dryft nie tylko genetyczny i kontynentalny
Dryft nie tylko genetyczny i kontynentalny
Dryft bezkregowców a presja drapieżników
Dryft bezkregowców a presja drapieżników
Increased temperature delays the late-season phenology of multivoltine insect
Increased temperature delays the late-season phenology of multivoltine insect
Autorzy: Adam Glazaczow1, David Orwin2 & Michał Bogdziewicz1
Tłumaczenie wstępne: dr Stanisałw Cios
Przeanalizowaliśmy wpływ podwyższonej temperatury wody na wylot późną jesienią jętki Baetis liebenauae. Na rzece Gwdzie, w odróżnieniu od dwóch pozostałych cieków kontrolnych (Drawy i Piławy), znajdują się zbiorniki zaporowe, a w związku z tym wyższa temperatura wody. Podwyższona temperatura wody wydłużyła letnią diapauzę jaj jętki i przesunęła cykl życiowy na późną jesień: ostatnia generacja jętek zaczęła swój rozwój później na Gwdzie, niż na rzekach kontrolnych. Spowodowało to, że owady uskrzydlone (subimagines) były liczniejsze nad Gwdą, niż tych pozostałych rzekach. Niska temperatura wody późną jesienią utrudnia wylot subimagines. Z tego powodu zmiana fenologii na Gwdzie sprawia, że ta generacja jest w dużym stopniu stracona. Jednakże wpływ zbiorników na temperaturę wody zależał od panujących warunków. Wpływ wyższej temperatury wody (a zarazem na wylot jętek) był słabszy w roku, w którym była niższa średnia temperatura powietrza. W podsumowaniu, ocieplenie „zniekształciło” sygnały środowiskowe wykorzystywane przez jętki żeby dostosować swoją fenologię, powodując, że wpadały w swoistą pułapkę. Ponieważ projekcje wzrostu globalnej temperatury zakładają nawet 6.4 °C, podane mechanizmy potencjalnie mogą zdarzyć się również w ciekach niezmienionych przez człowieka.
Mój komentarz: Zjawisko zmienionych cyklów rozwojowych owadów poniżej zapór jest dobrze znane. Podobne zjawisko późnego wylotu opisałem w przypadku jętki Serratella ignita na Sanie (w jednym z numerów P&L sprzed kilku lat).
